Ik heb besloten om een blog te schrijven over mannen en emoties omdat ik denk dat dit een belangrijk onderdeel is waar niemand graag over praat. Vooral mannen niet. We leven helaas in een maatschappij waarin veel mannen nog steeds gevoelsarm opgroeien. Mannen wordt geleerd dat ze een groot scala aan gevoelens niet mogen voelen omdat ze ”sterk en mannelijk” moeten zijn. Wanneer mannen wel emoties tonen dan worden ze vaak bestempeld als ”mietje en softie”.
Ik geloof dat mannen en vrouwen even gevoelig geboren worden. Als ik naar kinderen kijk in de leeftijd tot vier jaar dan zie ik geen verschil in emoties. Elk kind huilt of wordt boos als iets wordt afgepakt. Elk kind heeft troost nodig als het is gevallen. Er is geen onderscheid tussen jongens en meisjes. Zodra kinderen naar de basisschool gaan en zich bewuster worden van zichzelf en hun omgeving verandert er iets in de ontwikkeling van omgaan met emoties.
Verschil tussen jongens en meisjes
Meisjes mogen veel emoties tonen omdat ze worden bestempeld als gevoelig. Hierdoor leren meisjes zich gevoelsmatig beter af te stemmen op zichzelf en anderen. Dit is een groot voordeel en het is van groot belang in relaties. Jongens mogen boos en blij zijn maar dan houdt het toch wel op. Wanneer een jongen huilt, zich gekwetst voelt of zich alleen voelt en hierover wil praten krijgt hij algauw te horen dat hij een ”mietje” is, dat hij sterk moet zijn want: ”je bent toch een man, een kerel?”. Hierdoor leert een jongen bepaalde gevoelens te onderdrukken. Als deze gevoelens er wel zijn zal een jongen er in ieder geval met niemand over te praten. Jongens worden geconditioneerd in gevoelsarme mannen met alle gevolgen van dien. Ik denk dat agressieproblemen, angststoornissen en depressie bij mannen vaak te maken hebben met het niet kunnen of durven toelaten van gevoelens.
Hoe kunnen we dit aanpakken?
Het is lastig omdat zoveel factoren een rol spelen. Opvoeding, maatschappij, cultuur, vriendschappen en relaties. Waar moeten we dan beginnen? Verandering begint, naar mijn idee, in het gezin. Hoe gaan ouders om met emoties? Mag het er zijn of niet? Is het motto ”opstaan en weer doorgaan” of mogen negatieve gebeurtenissen en emoties er zijn en gevoeld worden? Wordt erover gepraat of wordt er gezwegen?
We kunnen voor verandering zorgen als emoties gevoeld mogen worden en er ruimte is in het gezin om erover te praten. Dit geldt voor jongens, meisjes, mannen en vrouwen. Het is zo belangrijk om dat wat je voelt te uiten want opgekropte emoties zijn echte ziekmakers.